jueves, 8 de enero de 2009

SOLIDARIDAD CON EL PUEBLO PALESTINO. ISRAEL STOP !!

Una poesía en holandés de nuestro kamarad COR VAN KEUK

NEUZEN SELECTEREN

Hoe kun je nou in 's Here's naam je welvaart respecteren
en tegelijkertijd leren 'n ander te waarderen
met half de mensheid aan 't creperen ?

Want zie maar je land al de hand aan zichzelf slaan
door 't heftig met ethiek gaan staan jongleren
van haar zo genoemd volwassen leiders, die jongedames en -heren
die meteen hun onverholen eigen waarheid etaleren
door over anderen hun rotte appels en peren te moraliseren en zo
nodeloos 's lands norm, roeping en waarde onteren
hoe ze de christelijke naam van 't vaderland gestaag en eindeloos blesseren
door zonder inzicht in haar ziel je maar diep en dieper te traumatiseren
inclusief 't zout in de wonde van 't restje vertrouwen dat nog resteerde;
en tot overmaat van ramp dan, tot de donkere einder toe, tot m'n laatste snik
'n burgervader die 't verraderlijk persoonlijk tot 't graf toe weet te frustreren.

En terwijl half je mensheid naar 'n afgrond toe blijft streven
en totaal temidden donkere agressie lijkt te leven
staat daar niemand eens bij stil, géén enkele snoeshaan wacht er even
om 'ns nuchter -met koel inzicht- al die onmacht weg te geven.

Dus hé, mannenbroeders, bind je vlees maar aan de kanonnen
en hé, zusters, laat je laatste bloed vast ronnen, want
met je eigen kinderen is de laatste generatie begonnen,

En heus, ik neem jullie toch niet bij de neus, zunne
zo wat vreselijks heb ik echt níet verzonnen.

Amsterdam, Oktober 2005

jueves, 18 de diciembre de 2008

DELIRIUM SUR EN LA SOLIDARIDAD INTERNACIONAL CON LA LUCHA DEL PUEBLO GRIEGO

Hoy estuvimos en la manifestación en solidaridad con la lucha de los trabajadores y alumnos de las escuelas secundarias de Grecia.

Más o menos 400 personas recorrieron las calles de amsterdam.

Apoyemos la lucha de los jóvenes helenos!!

martes, 16 de diciembre de 2008

POEMA ARGENTINO, por Pupi Espinoza.

Tal vez,
algún día
recordaran
que exilado en un bar holandés
en este invierno interminable
que yá termina
Quise hacer un poema
para ustedes
mis compañeros.

Amsterdam.

lunes, 15 de diciembre de 2008

Estalislao Gimenez Corte.

Niño en la distancia , por Estanislao Gimenez Corte, de Santa Fe. Argentina.

I
A deshoras, en la noche, en la casa, en el espejo, siento, a períodos irregulares, muy de cerca, bruscamente, su presencia. Como una respiración que me interroga, que me exhorta (no sé bien a qué), que me vigila (ésa es la palabra) trato de asimilar, ya sin preguntas ni sobresaltos, que ese otro me frecuente caprichosamente.
He dudado de mis sentidos, de mi memoria, de mi equilibrio. Hoy, desechada cualquier vana teoría, tengo -únicamente para mí- la certeza y la alegría de su diáfana y fugaz compañía.
En un rapto, en un movimiento, entre sombras, al parpadear, al despertar, al girar la cabeza, cualquier día, en cualquiera de esos miles de mecánicos movimientos que realizamos a diario, puedo percibirlo. La velocidad, el azaroso mecanismo de su aparición o huida, su retorno, abortan una eventual respuesta de mi parte. Basta con que el contacto se produzca. No es más que un destello; su intención es, creo, mostrarse, apenas. Como un ánima.
Toma formas diversas, morfologías inverosímiles, raras maneras de hacerse presente: puede ser una mirada distintiva que me observa entre la gente; un movimiento rápido en el patio a oscuras, como un gato que huye, o el viento que sacude una planta; un leve aliento que se suma a mi respiración en la noche; una palabra de particular resonancia pronunciada entre el ruido de la urbe. Allí, con esas señales, él puede anunciarse.

II
Quisiera que él, tan pequeño, alguna vez abandonara sus súbitas apariciones, sus hábitos de fantasmagoría, acaso su timidez, para que nos veamos largamente. Quisiera que, ahora que somos tan diferentes, él aprobara mi aspecto, en lo que me he convertido, en lo que ahora, para su felicidad, desesperación o incomprensión, soy. Quiero creer que me estima, pero me observa como a un código de difícil resolución. Quisiera que él, que se adjudica desde una foto borrosa mi pasado, me hablara, una vez al menos. Quisiera que me dijera que no lo he traicionado.
Sé ahora, no obstante, que podemos prescindir de las palabras. Sé lo que quiere de mí: que me preocupe menos, que trabaje menos, que disfrute más; quiere que lo busque. Ignoro cómo hacerlo, sólo puedo esperarlo. Muchas veces, abandonado a alguna lúdica tarea, sé que él disfruta que yo disfrute. Quiero para mí, al menos por un día, ver el mundo como él lo ve. No para volver, no para hundirme en una nostalgia estúpida, no para aferrarme al elogio inmovilizante del pasado, no para la cansada mistificación de lo tenido y perdido. Quisiera, sencillamente, ver con sus ojos.
Cuando lo sé cerca, desencadena en mí un torbellino contradictorio de sensaciones. Lo envidio: envidio su inconsciencia, su despreocupación, su felicidad, su ansia de vida, su bárbara honestidad que puede desarmar mi construcción de vida; lo extraño, lo quiero. No busco en él respuestas; no quiero hacer análisis retrospectivos, ni forjar memorias o análisis. Pretendo que todo sea más sencillo, como él lo quiere. Acepto, aun sin comprenderla, esa dinámica. Acepto que no haya explicaciones.
A ese, al que me persigue a hurtadillas, al que me exige, al que me arroja a jugar, al que juega conmigo y desafía mi pobre lógica de adulto, al que me obliga a no olvidarlo, a ese quiero escribirle hoy. Gracias, niño que llevo dentro, por no irte de mí.

PARA VIVIR UN GRAN AMOR , por Vinicius de Morais.

PARA VIVIR UN GRAN AMOR, de Vinicius de Morais, maestro.

Para vivir un gran amor, se necesita mucha concentración y mucha sensatez, mucha seriedad y y poca risa - para vivir un gran amor.
Para vivir un gran amor, es menester ser un hombre de una sola mujer; pues ser de muchas, ¡vaya! Eso es fácil… - No tiene mérito alguno.
Para vivir un gran amor, primero es preciso consagrarse caballero y entregarse a su dama por entero, no importa cómo sea.
Hay que convertir el cuerpo en una morada donde se encierre a la mujer amada y luego apostarse afuera con una espada- para vivir un gran amor.
Para vivir un gran amor, os cuento, es necesario prestar atención a los “viejos amigos”, que por querer acapararnos, pueden estropear el gran amor. Hay que tener muchísimo cuidado con cualquiera que no esté enamorado, pues quien no lo está, está siempre preparado para fastidiar el gran amor.
Para vivir un gran amor, en realidad, hay que convencerse de que la verdad es que no existe amor sin fidelidad - para vivir un gran amor.
Pues quien traiciona su amor por vanidad es un desconocedor de la libertad, de esa inmensa, indivisible libertad que trae un sólo amor.
Para vivir un gran amor, “il faut”, además de ser fiel, ser un buen conocedor del arte culinario y del judo -para vivir un gran amor.
Para vivir un gran amor perfecto, no basta sólo con ser un buen sujeto; es preciso también tener mucho pecho -pecho de remero. Es preciso mirar siempre a la persona amada como a la primera novia y a su viuda también, amortajada en su amor muerto.
Es muy necesario tener preparado crédito para rosas en el florista - ¡mucho, mucho más que en la modista! - para complacer al gran amor. Pues de lo que el gran amor quiere saber, es de amor, de amor sin medida; después, un tutuzinho com torresno*1 es un punto a favor…
También puntúa saber hacer cositas: huevos revueltos, gambas, sopitas, salsas, strogonoffs*2 - comiditas para después del amor. ¿Y qué hay mejor que ira a la cocina y preparar con amor una gallina con una rica y sabrosa farofinha*3 , para tu gran amor?
Para vivir un gran amor es muy, muy importante vivir siempre juntos y hasta ser, en lo posible,un solo difunto, para no morir de dolor. Es necesario un cuidado permanente, no sólo con el cuerpo sino también con la mente, pues cualquier bajón tuyo, la amada lo siente - y se enfría un poco el amor. Hay que ser muy cortés sin cortesía; dulce y conciliador sin cobardía; saber ganar dinero con poesía - para vivir un gran amor.
Es necesario saber beber whisky, (¡con un mal bebedor nunca se arriesgue!) y ser impermeable al qué dirán, que nada quiere con el amor.
Pero todo esto no sirve de nada, si en esta selva oscura y desorientada no se supiese hallar a la amada -para vivir un gran amor.
Para viver um grande amor.
Para viver um grande amor, preciso é muita concentração e muito siso, muita seriedade e pouco riso — para viver um grande amor.
Para viver um grande amor, mister é ser um homem de uma só mulher; pois ser de muitas, poxa! é de colher… — não tem nenhum valor.
Para viver um grande amor, primeiro é preciso sagrar-se cavalheiro e ser de sua dama por inteiro — seja lá como for. Há que fazer do corpo uma morada onde clausure-se a mulher amada e postar-se de fora com uma espada — para viver um grande amor.
Para viver um grande amor, vos digo, é preciso atenção como o “velho amigo”, que porque é só vos quer sempre consigo para iludir o grande amor. É preciso muitíssimo cuidado com quem quer que não esteja apaixonado, pois quem não está, está sempre preparado pra chatear o grande amor.
Para viver um amor, na realidade, há que compenetrar-se da verdade de que não existe amor sem fidelidade — para viver um grande amor. Pois quem trai seu amor por vanidade é um desconhecedor da liberdade, dessa imensa, indizível liberdade que traz um só amor.
Para viver um grande amor, il faut além de fiel, ser bem conhecedor de arte culinária e de judô — para viver um grande amor.
Para viver um grande amor perfeito, não basta ser apenas bom sujeito; é preciso também ter muito peito — peito de remador. É preciso olhar sempre a bem-amada como a sua primeira namorada e sua viúva também, amortalhada no seu finado amor.
É muito necessário ter em vista um crédito de rosas no florista — muito mais, muito mais que na modista! — para aprazer ao grande amor. Pois do que o grande amor quer saber mesmo, é de amor, é de amor, de amor a esmo; depois, um tutuzinho com torresmo conta ponto a favor…
Conta ponto saber fazer coisinhas: ovos mexidos, camarões, sopinhas, molhos, strogonoffs — comidinhas para depois do amor. E o que há de melhor que ir pra cozinha e preparar com amor uma galinha com uma rica e gostosa farofinha, para o seu grande amor?
Para viver um grande amor é muito, muito importante viver sempre junto e até ser, se possível, um só defunto — pra não morrer de dor. É preciso um cuidado permanente não só com o corpo mas também com a mente, pois qualquer “baixo” seu, a amada sente — e esfria um pouco o amor. Há que ser bem cortês sem cortesia; doce e conciliador sem covardia; saber ganhar dinheiro com poesia — para viver um grande amor.
É preciso saber tomar uísque (com o mau bebedor nunca se arrisque!) e ser impermeável ao diz-que-diz-que — que não quer nada com o amor.
Mas tudo isso não adianta nada, se nesta selva oscura e desvairada não se souber achar a bem-amada — para viver um grande amor.
PARA VIVIR UN GRAN AMOR, de Vinicius de Morais,maestro.
Para vivir un gran amor, se necesita mucha concentración y mucha sensatez, mucha seriedad y y poca risa - para vivir un gran amor.
Para vivir un gran amor, es menester ser un hombre de una sola mujer; pues ser de muchas, ¡vaya! Eso es fácil… - No tiene mérito alguno.
Para vivir un gran amor, primero es preciso consagrarse caballero y entregarse a su dama por entero, no importa cómo sea.
Hay que convertir el cuerpo en una morada donde se encierre a la mujer amada y luego apostarse afuera con una espada- para vivir un gran amor.
Para vivir un gran amor, os cuento, es necesario prestar atención a los “viejos amigos”, que por querer acapararnos, pueden estropear el gran amor. Hay que tener muchísimo cuidado con cualquiera que no esté enamorado, pues quien no lo está, está siempre preparado para fastidiar el gran amor.
Para vivir un gran amor, en realidad, hay que convencerse de que la verdad es que no existe amor sin fidelidad - para vivir un gran amor.
Pues quien traiciona su amor por vanidad es un desconocedor de la libertad, de esa inmensa, indivisible libertad que trae un sólo amor.
Para vivir un gran amor, “il faut”, además de ser fiel, ser un buen conocedor del arte culinario y del judo -para vivir un gran amor.
Para vivir un gran amor perfecto, no basta sólo con ser un buen sujeto; es preciso también tener mucho pecho -pecho de remero. Es preciso mirar siempre a la persona amada como a la primera novia y a su viuda también, amortajada en su amor muerto.
Es muy necesario tener preparado crédito para rosas en el florista - ¡mucho, mucho más que en la modista! - para complacer al gran amor. Pues de lo que el gran amor quiere saber, es de amor, de amor sin medida; después, un tutuzinho com torresno*1 es un punto a favor…
También puntúa saber hacer cositas: huevos revueltos, gambas, sopitas, salsas, strogonoffs*2 - comiditas para después del amor. ¿Y qué hay mejor que ira a la cocina y preparar con amor una gallina con una rica y sabrosa farofinha*3 , para tu gran amor?
Para vivir un gran amor es muy, muy importante vivir siempre juntos y hasta ser, en lo posible,un solo difunto, para no morir de dolor. Es necesario un cuidado permanente, no sólo con el cuerpo sino también con la mente, pues cualquier bajón tuyo, la amada lo siente - y se enfría un poco el amor. Hay que ser muy cortés sin cortesía; dulce y conciliador sin cobardía; saber ganar dinero con poesía - para vivir un gran amor.
Es necesario saber beber whisky, (¡con un mal bebedor nunca se arriesgue!) y ser impermeable al qué dirán, que nada quiere con el amor.
Pero todo esto no sirve de nada, si en esta selva oscura y desorientada no se supiese hallar a la amada -para vivir un gran amor.
Para viver um grande amor.
Para viver um grande amor, preciso é muita concentração e muito siso, muita seriedade e pouco riso — para viver um grande amor.
Para viver um grande amor, mister é ser um homem de uma só mulher; pois ser de muitas, poxa! é de colher… — não tem nenhum valor.
Para viver um grande amor, primeiro é preciso sagrar-se cavalheiro e ser de sua dama por inteiro — seja lá como for. Há que fazer do corpo uma morada onde clausure-se a mulher amada e postar-se de fora com uma espada — para viver um grande amor.
Para viver um grande amor, vos digo, é preciso atenção como o “velho amigo”, que porque é só vos quer sempre consigo para iludir o grande amor. É preciso muitíssimo cuidado com quem quer que não esteja apaixonado, pois quem não está, está sempre preparado pra chatear o grande amor.
Para viver um amor, na realidade, há que compenetrar-se da verdade de que não existe amor sem fidelidade — para viver um grande amor. Pois quem trai seu amor por vanidade é um desconhecedor da liberdade, dessa imensa, indizível liberdade que traz um só amor.
Para viver um grande amor, il faut além de fiel, ser bem conhecedor de arte culinária e de judô — para viver um grande amor.
Para viver um grande amor perfeito, não basta ser apenas bom sujeito; é preciso também ter muito peito — peito de remador. É preciso olhar sempre a bem-amada como a sua primeira namorada e sua viúva também, amortalhada no seu finado amor.
É muito necessário ter em vista um crédito de rosas no florista — muito mais, muito mais que na modista! — para aprazer ao grande amor. Pois do que o grande amor quer saber mesmo, é de amor, é de amor, de amor a esmo; depois, um tutuzinho com torresmo conta ponto a favor…
Conta ponto saber fazer coisinhas: ovos mexidos, camarões, sopinhas, molhos, strogonoffs — comidinhas para depois do amor. E o que há de melhor que ir pra cozinha e preparar com amor uma galinha com uma rica e gostosa farofinha, para o seu grande amor?
Para viver um grande amor é muito, muito importante viver sempre junto e até ser, se possível, um só defunto — pra não morrer de dor. É preciso um cuidado permanente não só com o corpo mas também com a mente, pois qualquer “baixo” seu, a amada sente — e esfria um pouco o amor. Há que ser bem cortês sem cortesia; doce e conciliador sem covardia; saber ganhar dinheiro com poesia — para viver um grande amor.
É preciso saber tomar uísque (com o mau bebedor nunca se arrisque!) e ser impermeável ao diz-que-diz-que — que não quer nada com o amor.
Mas tudo isso não adianta nada, se nesta selva oscura e desvairada não se souber achar a bem-amada — para viver um grande amor.
PARA VIVIR UN GRAN AMOR, de Vinicius de Morais,maestro.
Para vivir un gran amor, se necesita mucha concentración y mucha sensatez, mucha seriedad y y poca risa - para vivir un gran amor.
Para vivir un gran amor, es menester ser un hombre de una sola mujer; pues ser de muchas, ¡vaya! Eso es fácil… - No tiene mérito alguno.
Para vivir un gran amor, primero es preciso consagrarse caballero y entregarse a su dama por entero, no importa cómo sea.
Hay que convertir el cuerpo en una morada donde se encierre a la mujer amada y luego apostarse afuera con una espada- para vivir un gran amor.
Para vivir un gran amor, os cuento, es necesario prestar atención a los “viejos amigos”, que por querer acapararnos, pueden estropear el gran amor. Hay que tener muchísimo cuidado con cualquiera que no esté enamorado, pues quien no lo está, está siempre preparado para fastidiar el gran amor.
Para vivir un gran amor, en realidad, hay que convencerse de que la verdad es que no existe amor sin fidelidad - para vivir un gran amor.
Pues quien traiciona su amor por vanidad es un desconocedor de la libertad, de esa inmensa, indivisible libertad que trae un sólo amor.
Para vivir un gran amor, “il faut”, además de ser fiel, ser un buen conocedor del arte culinario y del judo -para vivir un gran amor.
Para vivir un gran amor perfecto, no basta sólo con ser un buen sujeto; es preciso también tener mucho pecho -pecho de remero. Es preciso mirar siempre a la persona amada como a la primera novia y a su viuda también, amortajada en su amor muerto.
Es muy necesario tener preparado crédito para rosas en el florista - ¡mucho, mucho más que en la modista! - para complacer al gran amor. Pues de lo que el gran amor quiere saber, es de amor, de amor sin medida; después, un tutuzinho com torresno*1 es un punto a favor…
También puntúa saber hacer cositas: huevos revueltos, gambas, sopitas, salsas, strogonoffs*2 - comiditas para después del amor. ¿Y qué hay mejor que ira a la cocina y preparar con amor una gallina con una rica y sabrosa farofinha*3 , para tu gran amor?
Para vivir un gran amor es muy, muy importante vivir siempre juntos y hasta ser, en lo posible,un solo difunto, para no morir de dolor. Es necesario un cuidado permanente, no sólo con el cuerpo sino también con la mente, pues cualquier bajón tuyo, la amada lo siente - y se enfría un poco el amor. Hay que ser muy cortés sin cortesía; dulce y conciliador sin cobardía; saber ganar dinero con poesía - para vivir un gran amor.
Es necesario saber beber whisky, (¡con un mal bebedor nunca se arriesgue!) y ser impermeable al qué dirán, que nada quiere con el amor.
Pero todo esto no sirve de nada, si en esta selva oscura y desorientada no se supiese hallar a la amada -para vivir un gran amor.
Para viver um grande amor.
Para viver um grande amor, preciso é muita concentração e muito siso, muita seriedade e pouco riso — para viver um grande amor.
Para viver um grande amor, mister é ser um homem de uma só mulher; pois ser de muitas, poxa! é de colher… — não tem nenhum valor.
Para viver um grande amor, primeiro é preciso sagrar-se cavalheiro e ser de sua dama por inteiro — seja lá como for. Há que fazer do corpo uma morada onde clausure-se a mulher amada e postar-se de fora com uma espada — para viver um grande amor.
Para viver um grande amor, vos digo, é preciso atenção como o “velho amigo”, que porque é só vos quer sempre consigo para iludir o grande amor. É preciso muitíssimo cuidado com quem quer que não esteja apaixonado, pois quem não está, está sempre preparado pra chatear o grande amor.
Para viver um amor, na realidade, há que compenetrar-se da verdade de que não existe amor sem fidelidade — para viver um grande amor. Pois quem trai seu amor por vanidade é um desconhecedor da liberdade, dessa imensa, indizível liberdade que traz um só amor.
Para viver um grande amor, il faut além de fiel, ser bem conhecedor de arte culinária e de judô — para viver um grande amor.
Para viver um grande amor perfeito, não basta ser apenas bom sujeito; é preciso também ter muito peito — peito de remador. É preciso olhar sempre a bem-amada como a sua primeira namorada e sua viúva também, amortalhada no seu finado amor.
É muito necessário ter em vista um crédito de rosas no florista — muito mais, muito mais que na modista! — para aprazer ao grande amor. Pois do que o grande amor quer saber mesmo, é de amor, é de amor, de amor a esmo; depois, um tutuzinho com torresmo conta ponto a favor…
Conta ponto saber fazer coisinhas: ovos mexidos, camarões, sopinhas, molhos, strogonoffs — comidinhas para depois do amor. E o que há de melhor que ir pra cozinha e preparar com amor uma galinha com uma rica e gostosa farofinha, para o seu grande amor?
Para viver um grande amor é muito, muito importante viver sempre junto e até ser, se possível, um só defunto — pra não morrer de dor. É preciso um cuidado permanente não só com o corpo mas também com a mente, pois qualquer “baixo” seu, a amada sente — e esfria um pouco o amor. Há que ser bem cortês sem cortesia; doce e conciliador sem covardia; saber ganhar dinheiro com poesia — para viver um grande amor.
É preciso saber tomar uísque (com o mau bebedor nunca se arrisque!) e ser impermeável ao diz-que-diz-que — que não quer nada com o amor.
Mas tudo isso não adianta nada, se nesta selva oscura e desvairada não se souber achar a bem-amada — para viver um grande amor.
v

PARA VIVIR UN GRAN AMOR, por Vinicius de Morais.

lunes, 8 de diciembre de 2008

dadanoias.net

Quiero presentarles a Marta K una bella y sensual catalana que es la dueña de varios blog de nivel literario y alto voltaje erótico. Es diseñadora gráfica y lee a Julio Cortazar entre otros.
No quiero hablar de ella las palabras sobran, vean y lean sus blog que son de lo mejor:

www.dadanoias.net de ahí se accede a los demás, que aprovechen la mente y engorden la vista.

Besos, Marta!!

Pupi Espinoza, from amsterdam.

AUDACIA

a Ana Fernandez yMiguel Paez.


Otto René
si tu mandaste afuera
la tristeza
porque ardía la historia
y eras un hombre nacido en octubre
y vos, Roque Dalton
que fuieste un revolucionario
tan irreverente
que hasta imaginaste
una aspirina comunista del tamaño del sol
Cómo yo no podría
s los admiro tanto
tener la audacia de escribir
sin conocer el oficio.

Pupi Espinoza.
verano del 80, amsterdam.

domingo, 7 de diciembre de 2008

TUS PECHOS TRASHUMANTES

a Perla Sepúlveda Urrejola.


Hoy, muerto de cansancio
nada me gustaría más
que amarte entre tus piernas
y luego
dormirme entre tus pechos trashumantes
Oh ! la contradicción
entre las urgencias másculinas
y las turgencias femeninas
como dice Cesar Fernandez Moreno
en aquel poema
que me gusta tanto
y al que por lo menos
tengo conmigo\esta noche
otra noche solo de soledad
con el exilio \en Holanda.

Pupi Espinoza, marzo del 82. Café Molenpad. Amsterdam.